Έχει μεγάλο κορμό σέ σχέση μέ τό ΰψος του. Πλησιάζει καλά καί ξέρει νά ξεχωρίζει τό ζώο μέ ακρίβεια καί ταχύτητα. “Αν έχει νά κάνει μαζί του ενα κουνέλι, σέ οποιοδήποτε έδαφος, δέν αντέχει περισσότερο από δύο ώρες. Τό Μπήγκλ εμπνέει τή συμπάθεια καί είναι εξαιρετικά ευγενικό.
Γενική όψη
Μέ θαυμάσιες αναλογίες, πολύ αρμονικός. “Ολα πάνω του δίνουν τήν αίσθηση υγείας καί δύναμης·
Κεφάλι. Δυνατό αλλά όχι βαρύ. Κρανίο πλατύ καί στρογγυλεμένο σάν θόλος, πεπλατυσμένο στό πάνω μέρος του.
Πολύ τονισμένο σπάσιμο της μύτης. Ρύγχος ί’σιο καί λεπτή μουσούδα.
Άκρορρίνιο μαύρο καί ρουθούνια πολύ ανοιχτά.
Χείλη πού καλύπτουν τό κάτω σαγόνι.
Μάτια μεγάλα, στρογγυλά, όχι βαθειά, σκουροκά-στανα, ζωηρά, μέ μαϋρο περίγραμμα.
Αυτιά μακριά, πού δέν ξεπερνούν όμως τό μήκος της μουσούδας, πλατιά καί επίπεδα, στρογγυλεμένα στίς άκρες τους.
Κορμός. Λαιμός πολύ ισχυρός. Στήθος ευρύ καί βαθύ, πολύ χαμηλωμένο.
Ράχη επίπεδη καί μυώδης. Πλευρά γεμάτα καί επιμήκη.
Ωμοπλάτες ελαφρά λοξές, δυνατές καί πολύ μυώδεις.
Μπροστινά σκέλη ίσια. Πίσω σκέλη πολύ μυώδη καί δυνατά, μέ ιγνύες ελαφρά τοξωτές.
Πόδια στρογγυλά ή λίγο επιμήκη.
Πέλματα συμπαγή καί αναπτυγμένα.
Ουρά. Κοντή, κολλημένη ψηλά, σάν δρεπάνι.
Χοντρή στή ρίζα της, λεπταίνει στην άκρη της.
Τρίχωμα. Τρίχωμα επίπεδο, λείο, πολύ πυκνό, οΰτε πολύ κοντό οΰτε πολύ λεπτό.
Δέρμα άσπρο καί μαϋρο.
Χρώματα: τρίχρωμο.
Μερικές φορές συναντάμε ζώα γκρίζα-μπλέ μέ μαύρες κηλίδες (μπλού μότλεντ) ή άσπρα καί κοκκινωπά (λέ-μον).
Αλλοτε έχουν μαύρο μανδύα.
Κεφάλι πάντα στό χρώμα της φωτιάς, μέ μιά άσπρη κηλίδα ανάμεσα στά δύο μάτια.
Ιστορικό
Τό Μπήγκλ είναι αγγλικής καταγωγής. Ή ράτσα είναι σίγουρα πολύ παλιά, γιατί ήδη τόν 3ο αιώνα ό Σκωτσέζος βάρδος Όσιαν τήν αναφέρει σέ ενα άπό τά ποιήματα του.
Είναι πιθανός απόγονος ενός σκύλου πού καταγόταν άπό τή βορειοανατολική Γαλλία καί περιγράφεται άπό τόν Γκαστόν Φέμπους.
‘Από τόν 15ο αιώνα τόν εκτιμούν πολύ στην Αγγλία, καί ιδιαίτερα τήν εποχή της Ελισάβετ Α’ (γιά τό λόγο αυτό τά πιό μικρόσωμα ζώα ονομάστηκαν Μπήγκλ Έλίζαμπεθ). Μετά λησμονήθηκε, γιατί οι μεγάλοι “Αγγλοι κυνηγοί, πού αγαπούσαν περισσότερο τό τρέξιμο άπό τό κυνήγι, τόν έβρισκαν πολύ αργό.
Άπό τόν 17ο αιώνα διασταυρώθηκε μέ τό Χάριερ, γιά νά εξαλείψει αυτό τό ελάττωμα. Τά πρώτα Μπήγκλ είσάχτηκαν στή Γαλλία γύρω στό 1860 καί άπό τότε είναι τά προτιμότερα καί τά περισσότερο χρησιμοποιημένα σκυλιά , γιά μικρό κυνήγι.
Ή εκτροφή του τώρα παραμελείται αρκετά στην Αγγλία καί οι “Αγγλοι κυνηγοί καταφεύγουν στή Γαλλία γιά νά βρουν τά καλύτερα ζώα.
Υπάρχουν σήμερα στή Γαλλία 25.000 εκπρόσωποι τής ράτσας. Είναι πολύ δημοφιλής στην Αμερική, όπου τόν χρησιμοποιούν γιά τό κυνήγι τής αλεπού